ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΩΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

 

Η επιστήμη της αρωματοθεραπείας, της χρήσης δηλαδή των αιθέριων ελαίων, έχει τις ρίζες της βαθιά πίσω στην ιστορία. Φαίνεται πως οι Αιγύπτιοι ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν εκτενώς την αρωματοθεραπεία και την βοτανοθεραπεία για φαρμακευτικούς σκοπούς και στα καλλυντικά τους προϊόντα. Τα αιθέρια έλαια χρησιμοποιούνταν επίσης σε θρησκευτικές τελετές και στη διαδικασία μουμιοποίησης. Την ίδια περίπου χρονική περίοδο χρησιμοποιήθηκαν στην Κίνα και στην Ινδία, όπου η αρωματοθεραπεία αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της Αγιουβερδικής ιατρικής. 

 

Η γνώση της αρωματοθεραπείας πέρασε από την Αίγυπτο στην αρχαία Ελλάδα. Ο Ιπποκράτης περιλάμβανε στις ολιστικές θεραπείες του θεραπευτικά μασάζ χρησιμοποιώντας λάδια με αιθέρια έλαια. Οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν τα έλαια για την προσωπική τους υγιεινή και για την παρασκευή αρωμάτων. Οι Άραβες ήταν αυτοί που συνδύασαν τις γνώσεις των Ευρωπαίων και Ασιατών, ενώ τελειοποίησαν την μέθοδο της απόσταξης. 

 

Κατά των Μεσαίωνα, όπου η θρησκεία περιλαμβάνει τους βοτανολόγους και φυσιοδίφες στο κυνήγι μαγισσών και το μπάνιο θεωρείται αμαρτία, η γνώση της αρωματοθεραπείας και βοτανολογίας κρατήθηκε ζωντανή σε κάποια μοναστήρια, αλλά η ολιστική προσέγγιση της ασθένειας στην Ευρώπη εγκαταλείφθηκε. Υπάρχει όμως μία ενδιαφέρουσα ιστορία: κατά την επιδημία της Μεγάλης Πανώλης, υπήρχαν τέσσερις κλέφτες οι οποίοι λήστευαν αντικείμενα από τους νεκρούς χωρίς οι ίδιοι να νοσούν. Όταν πιάστηκαν, ο βασιλιάς ζήτησε να μάθει το μυστικό τους με αντάλλαγμα την ζωή τους. Το μυστικό ήταν ένα μείγμα πέντε ελαίων (γαρύφαλο, λεμόνι, κανέλα, δεντρολίβανο και ευκάλυπτος) και είναι γνωστό ως Thieves' Oil (το λάδι του κλέφτη).

 

Η αρωματοθεραπεία έρχεται ξανά στο προσκήνιο κατά την Αναγέννηση, όπου χρησιμοποιείται κυρίως για παρασκευή αρωμάτων. Θα χρειαστεί να φτάσουμε στον 20ο αιώνα για να αρχίσει ξανά η ολιστική ιατρική να κερδίζει έδαφος και οι γιατροί να στραφούν πάλι στη δύναμη και τις ιδιότητες των φυτών. Ο Δρ. Edward Bach χρησιμοποιεί την δεκαετία του 1930 αποστάγματα φυτών και δημιουργεί τα ανθοϊάματα που φέρουν το όνομα του.  

 

Ο όρος αρωματοθεραπεία, όπως τον χρησιμοποιούμε σήμερα, επινοήθηκε από τον Γάλλο χημικό και αρωματοποιό Rene Maurice Gattefosse. Η ιστορία λέει πως σε κάποιο ατύχημα στο εργαστήριο του χρησιμοποίησε αιθέριο έλαιο λεβάντας πάνω σε ένα άσχημο έγκαυμα στο χέρι του, καθώς ήταν το πρώτο που είδε μπροστά του. Εντυπωσιάστηκε τόσο από το αποτέλεσμα, που ξεκίνησε εκτεταμένη έρευνα για τις ιδιότητες των αιθέριων ελαίων. Ήταν επίσης αυτός που πρώτος διαπίστωσε πως ένα ποσοστό των ελαίων απορροφάται από το δέρμα και αλληλεπιδρά με την χημεία του σώματος. 

 

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 η αρωματοθεραπεία αποτελεί σημαντικό τμήμα των εναλλακτικών και ολιστικών θεραπειών, ενώ τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες κλινικές έρευνες αποδεικνύουν τις ιδιότητες των πολύτιμων αυτών σταγόνων. Οι Γάλλοι γιατροί Lapraz και Duraffourd εισήγαγαν τον όρο "κλινική αρωματοθεραπεία", χρησιμοποιώντας τα αιθέρια έλαια αποκλειστικά ως φαρμακευτική αγωγή.